شعرونه

راغی پسرلی بیا به وطـــــن ګل و ګلــــــزار شــــي

بیا به په وطن کې دبلبلـــو چــــغـــــهــــار شــــــــي

دوه خواږه یاران به بیا طواف ددې ګلشن کوي

جوړ به په وربل باندې دســرو ګلـــــو قطار شي

ډکه به لمنه دصحـــرا لـــــــه زیــــــړو ګلـــــو وي

بیا به شنه شالون غرو رغو بانـــدې اوارشـــــــي

کډې به باریږي داوښانو غــــــرغـــــــړې بــــه وي

رنګ په رنګ ټیکري به بیا ښکاره په دغه لار شي

وايي به شپانه دشوق سندرې بیا دغرو په ســــر

وچ سپیره ډاګونه به رنګین او لاله زار شــــــــي

جوړ به په هر ځای کې بیا دلو بو میدا نونه شي

بیا به له مستې نه شرو شور جګ دآبشارشــــي

ئې خوږې سندرې به له شو قه لوی واړه وایـــي

پاڼې به رپیږي غــــږ به پورتــــه دچنـــــــارشـــــي

ښکلی به په ګلو پسې ځي دباغ په لوري بیـــــــا

ناز به دخوبانو ټول په برخـــــــه دملیـــــــارشــــــي

زړوکې به ګرمي او حرارت پیدا دمینـــې شـــــــي

څاڅکی دخولو به طراوت دمـــخ دیــــــار شــــــي

تاک به شي سر سبز نوی کیف به بیا پیدا کا ندي

ځو ړند به سرونه دغنچو بیا په خمـــــــــار شــــــي

یو ځای به بلبله شي که خدای کا ندي له ګل سره

ښه وږمه دګلو به پخــــپله ښـــــــه ریبـــــار شـــــي

د وطن په محبت باندې قسم خورم

چې د ځان له غمه زيات د وطن غم خورم

د وطن د شرف سپريم نه وېرېږم

که د تورو ګذارونه دم په دم خورم

دا خوږي ، غواړي کولي دي وي د نورو

د وطن د فاع کښې زه ګولۍ د بم خورم

کفن نه غواړم د ژوند جامو کښې د رومم

د جنت باغ کښې مېوې رقم رقم خورم

دوطن پر هېز د بې ننګۍ له خورا کونو

په غيرت ګټلی شي به ولې کم خورم

د وطن داعتلا تږی يم ځکه

لکه ګل هره شپه څاڅکی د شبنم خورم

زه هغه يم چې تل ننګ په وطن خورمه

هغه نه يم چې رشوت سود او سلم خورم

چې په سر مې د وطن خدمت منلی

څه پروا ده که خپل سر لکه قلم خورم